شهادت جوادالائمه (علیه السلام)برتمامی شیعیان جهان تسلیت باد.

ادامه...

قتل محمد در اواسط ماه رمضان سال 245 واقع شد. مدت حضور او تا وقت شهادتش دو ماه و هفده روز بود و عمرش چهل و پنج سال رسید. زمانی که محمد به زانو درافتاد همچنان از خود دفاع کرده و می‌گفت: وای بر شما! من پسر پیامبرتان هستم که اینگونه مجروح گشتم و مورد ستم واقع شده ام[1]. سرانجام محمد کشته شد. لشکر او منهدم شدند یک تن از اصحاب محمد بود در زندان رفت و ریاح بن عثمان زندانیان منصور را کشت و دیوان محمد که مشتمل بر اسامی احصاب و رجال او بود بسوزانید و پیوسته کارزار کرد تا کشته شد.[2]

ابراهیم پس از خبر شکست و کشته شدن برادر مردم را به خویش دعوت کرد. ابراهیم بن عبدالله در دین و علم و شجاعت و استقامت همانند برادرش محمد بود و همچنین دستی هم در سرودن شعر داشت. وی حکامی به فارس ، واسط گسیل داشته و سپاه عظیمی فراهم آورد. مورّخان عدّه سپاهیان وی را 60 هزار تن ثبت کرده اند.[3]

ابراهیم به جانب بصره سفر کرد و در آنجا خروج نمود و جماعت بسیاری از اهل فارس و اهواز و غیره با او بیعت کردند. منصور عیسی بن موسی و سعید بن مسلم را با لشکر بسیار به جنگ او فرستاد در سرزمین باخمری که از اراضی طف است و در شش فرسخی کوفه واقع است ابراهیم را شهید کردند.[4]

در ماه رمضان سال 145 ابراهیم در بصره خروج می‌کند و جماعتی بیشمار با او بیعت کردند. منصور در همین سال شروع کرد به ساختن شهر بغداد. در این اوقات که مشغول به عمارت بغداد بود او را خبر دادند که ابراهیم بن عبدالله در بصره خروج کرده بر اهواز و فارس غلبه نموده و جماعت بسیاری دور او را گرفته اند و مردمان نیز به میل و رغبت با وی بیعت می‌کنند و همّی جز خونخواهی برادرش محمد و کشتن ابوجعفر منصور ندارد.[5]

منصور چون این را شنید از بناء شهر بغداد منصرف شد با خود عهد کرد دست به کار نزند تا زمانی که سر ابراهیم را برای او آورند تا سر وی را به نزد او حمل دهند و خلاصه ترس عظیمی در دل منصور پدید آمد. چه ابراهیم را صد هزار تن لشگر رکاب او بود و منصور بغیر از دو هزار سوار لشکری حاضر نداشت. لشکریان او در مملکت شام و خراسان متفرق شده بودند. این زمان منصور عیسی بن موسی بن عبدالله را به جنگ ابراهیم فرستاد و از آنطرف ابراهیم فریفته کوفیان شده از بصره به جانب کوفه بیرون شد. چه آنکه جماعتی از اهل کوفه در بصره خدمت ابراهیم رسیدند عرضه داشتند که در کوفه هزار تن انتظار مقدم شریف ترا دارند و هر گاه جانب ایشان شوی جانهای خود را نثار راهت کنند. مردمان بصره ابراهیم را از رفتن به کوفه مانع گشتند. لذا سخن ایشان مفید واقع نشد ابراهیم به جانب کوفه شده و در ناحیه باخمری جنگی شد بین او و لشکر منصور نزدیک شد که ابراهیم برایشان پیروز گردد. ابتدا ابراهیم به پیروزی‌های چشمگیری نائل شد و کار بر سپاهیان منصور مشکل ساخت بطوریکه به نوشته مورخان، منصور زمانی که کوفه را در حال سقوط دید و احساس کرد که بزودی ابراهیم و سپاهیانش بر آن دست خواهند یافت آماده عقب نشینی به بغداد گردید. اما حملات پی در پی سردار منصور معروف به مسلم بن قتیبه باهلی موجب هزیمت و شکست سپاهیان ابراهیم گردید و ابراهیم و گروه اندکی از سپاهیانش دلیرانه ایستادگی کردند. اما تاب مقاومت در مقابل سپاهیان خصم را از دست دادند.