بخوانید....
امامت امام جعفرصادق(ع)
دوران امامت 34 ساله امام جعفرصادق(علیه السلام) از سال 114 ه آغاز میگردد. این دوران همزمان با خلافت پنج تن از خلفای اموی و دو تن از خلفای عباسی بوده است. امویان عبارتند از: هشام بن عبد الملک (125-105) ، ولیدبن یزیدبن عبدالملک (126-125)، یزیدبن ولید(127-126)، ابراهیم بن ولید (127-127)، مروان بن محمد(132-127)، معروف به مروان خمار آخرین خلیفه اموی و خلیفگان عباسی عبدالله سفاح (136-132) و منصور (159-137) بوده اند.[1]
امام صادق یکی از امامان دوازده گانه در مذهب امامیه و از بزرگان خاندان پیامبر(صلی الله علیه واله وسلم) است که به علت راستی و درستی گفتار وی را صادق میخواندند.[2]
دوران امام صادق (علیه السلام) از نظر سیاسی دوره ضعف و تزلزل حکومت بنی امیه و فزونی قدرت عباسیان بود. این دو گروه مدتی در حال کشمکش و مبارزه با یکدیگر بودند از زمان هشام بن عبدالملک تبلیغات و مبارزات سیاسی عباسیان آغاز گردید، و در سال 129 وارد مرحله مبارزه مسلحانه و عملیات نظامی گردید و سرانجام در سال 132 به پیروزی رسید. از آنجا که بنی امیه در این مدت گرفتار مشکلات سیاسی فراوان بودند فرصت ایجاد فشار و اختناق نسبت به امام صادق(علیه السلام) و شیعیان را نداشتند.
عباسیان چون پیش از دستیابی به قدرت ، در پوشش شعار طرفداری از خاندان و گرفتن انتقام خون آنان عمل میکردند، فشاری از طرف آنان مطرح نبود. از اینرو این دوران ، دوران آرامش و آزاد نسبی امام صادق(علیه السلام) و شیعیان و فرصت خوبی برای فعالیت علمی و فرهنگی آنان به شمار میرفت.
درادامه خواهید خواند(عواملی که موجب پیدایش جنبش علمی)....